sözlük yazarlarının anlık düşündüğü şey

birlikte aynı odayı paylaştığım,horul horul horlayan kardeşimden daha erken uyuyabilecek miyim acaba onu düşünüyorum. ne diyelim en büyük derdimiz bu olsun.

Saçımı boyarken eldiven yırtılmış ellerim ve tırnaklarım boya oldu kaç güne geçer diye düşünüyorum

Benim burada ne işim var amk. Olmak istediğim yerde değilim.

iştahım olmamasına rağmen nasıl kilo veremediğimi anlamlandırmaya çalışıyorum.

Beni mahveden depresif düşüncelerden nasıl kurtulabilirim

akşam gideceğim nöbet ve yapmam gereken tonlarca slayt. hüü

2. videodaki kızları anlık gördüm ağlayasım geldi. Ulan bir tane bile videom yok çocukluğuma dair, bir tane bile. Bebekliği falan geçtim ya çocukluğuma dair bile yok, hatta ergen zamanlarıma ait bile yok. Ben dünyaya 18-19dan sonra gelmişim. O zamanlar sesim nasıldı bakışlarım nasıldı hareketlerim nasıldı hiç bilmiyorum, hatırlamıyorum. Ulan 1 tane hayatım var onun da bi kısmını sanki hiç yaşamamışım

Bir insan nasıl olur da evlenmeyi düşünecek kadar çok sevdiğini söylediği birisine onunla uzun bir süre görüşmeyi düşünmediğini, ona ayıracak vakti olmadığını söyleyebilir. Bu nasıl bir çelişkidir, bu nasıl bir sevgidir. Anlık değil sabahtan beri bunu düşünüyorum ve aklım bir türlü almıyor...

KARİM

İnsanlar çok mutsuz arkadaş ya. Az önce migrosa uğradım, kolay gelsin diyorsun ses yok, bir şey soruyorsun doğru düzgün yüzüne bakan yok, teşekkür ederim iyi akşamlar diyorsun cevap yok. Herkes artık mağazayı kapatsak da evimize siktir olup gitsek modunda.

Kafama sıkmak istiyorum

İntaar etmeyi düşünüyorum öyle arada bir de değil sık sık defalarca kez planını kuruyorum ama yapamıyorum Sevilmemenin ağır yükünü taşıyamıyorum artık bir insana sevdiğini söylemek ve hissettirmek arasında fazlaca fark var ailem partnerim olucak kişi sevdiğini söylüyor ama ben o sevgiyi asla yüreğimde hissetmedim asla dinlenmedim mesela hüznüme asla ortak olunmadı kalbimin kırığı asla onarılmadı ben hep herşeyle kendim baş ettim hep suçlandım yapmadığım şeyler için çabaladıklarım yaptıklarım asla görülmedi hep geri planda kaldım ben başkaları yaşadı sevildi bense sadece izledim ben o otogarda kimsenin beklemediği eve tek giden yolcuyum kimse umursamadı beni

şu konu hakkında düşünüyorum. manidar mevzu.

neresinden başlayacağımı bilmiyorum aslında çünkü bir değil bir sürü şey var. gecenin atmosferi de daha fazla itekliyor. birkaç ay önce memlekette arkadaşlarla dükkan kiraladık dönerci dükkanı açmak için, sonra tavuk pilava çevirdik. ama hâlâ açılışı yapamadık. görünen o ki açılması için benim memlekete dönmem gerek lakin hiç dönesim yok çünkü bir girdap. psikolojik olarak çöküntü. diğeri; yaptığım kaza büyük bir maddi kayba neden oldu. bunun telafisini yapmam için evi ipotek gösterip yüksek meblağ kredi çekmem lazım. bu krediyi çektiğim zaman oklar yine memlekete dönüşü işaret ediyor. lisans 1. sınıftan bu yana 7 yılımı verdiğim akademiyi, emeklerimi bir kenara bırakıp gitmek... neresinden tutsam elimde kalan saatlerdeyim. bir sokağa girmişim de etrafımı surlarla kendim çevirmişim gibi hissediyorum. ve nilüfer'imle kapanış